Verstild Kunstwerk / Steen met Water
Kerkbrink, Hilversum1998-2006. Initiatief van de Stichting "Initiatiefcomite Kunstwerk op de Kerkbrink voor en van Kraaijeveld Wouters".
Kunstwerk ivm het afscheid van burgemeester Kraaijeveld-Wouters.
Beeldend kunstenaar: Shlomo Korèn (Geb. 1932).
Brok graniet verzonken in de bestrating, overstroomd door een vlies water met in klinkers daaromheen aangebrachte versregels van Seamus Heaney, Gerrit Kouwenaar en Peter Lievaart.
Kunstwerk (blok graniet van 40 ton, afkomstig uit groeve in Zuid-Frankrijk) arriveerde op 13 maart 1998 in Hilversum.
In 1999 is het kunstwerk aangepast ivm klachten over de veiligheid ervan: een kuil in het graniet is opgevuld, de steen is afgevlakt zodat er afschot ontstaat, en er is een metalen raster op de steen gelegd om afstand tussen bestrating en kunstwerk te verkleinen en daarmee gevaarlijke situaties te voorkomen.
De bijbehorende tekstregels zijn nog wel zichtbaar rondom het nieuwe middengedeelte van de Kerkbrink.
Tekten: zie onder
.
Zie ook:
Website van de gemeente Hilversum met lokaties en beschrijvingen van kunstwerken in de gemeente
| |||||||||||
|
Teksten op Kerkbrink
Tekst zuid:
"Als een platte steen scherend naar zonsondergang
Of de onherroepelijke zuigkracht van vlakke aarde
Nog steeds vliedend achter ruimte
(Seamus Heaney)"
Tekst oost:
"Stromend water stelde nooit teleur.
Water oversteken bevorderde altijd iets.
Stapstenen waren staties van ziel.
(Seamus Heaney)"
Tekst noord:
"Het is heden, men moet weer passeren, verteert,
zijn schrede na schrede voltooide stilstand
de bron is gesust, de grond braakt een wonder, nooit
dronk de aarde de dorst zo volmondig
het vlees dat het steen bikt bejubelt het pij
waarachtiger leugen is vrijwel onmogelijk
wat rest is het raadsel, bevrijd van zijn zenen
is het helder als afval, lekker als waarheid
daar staat het gespiegeld in duurzamer water
terwijl men al morgen, gelukkig, wanhopig -
(Gerrit Kouwenaar)"
Tekst west:
"Zeewering
En de zee?
De zee scherpt zelden aan
De zee sleept door kwelders en door fjörden
langs keerkringen en langs kokkels
en polijst berichten tot niets dan licht:
verzinsels uit zilt en zand, soms
binnensmonds
dan weer buitengaats.
(Peter Lievaart)"